Missende link gevonden tussen Hersenen en het Immuunsysteem

[b:22u8kptr]"De missende link gevonden tussen de hersenen en het immuunsysteem
[/b:22u8kptr]1 juni 2015
[attachment=0:22u8kptr] safe_imageIF9ZCWK0.jpg [/attachment:22u8kptr]
Kaarten van het lymfestelsel: oud (links) en de aangepaste die de ontdekking van de UVA weerspiegelen. Credit: Universiteit van Virginia Health System In een prachtige ontdekking die decennia lang van onderwijs de studieboeken op zijn grondvesten laat schudden, hebben onderzoekers van de Universiteit van Virginia School of Medicine vastgesteld dat de hersenen rechtstreeks zijn aangesloten op het immuunsysteem door vaten waarvan eerder werd gedacht dat zij niet bestonden. Dat deze vaten aan detectie hebben kunnen ontsnappen, ondanks dat het lymfatische systeem door het lichaam, zo grondig in kaart is gebracht is verrassend op zich.
Maar de werkelijke betekenis van de ontdekking zou effect kunnen hebben op de studie en behandeling van de neurologische ziektes, autisme, de ziekte van Alzheimer en multiple sclerose.
"In plaats van te vragen,
'Hoe kunnen we de immuunrespons van de hersenen bestuderen? ' 'Waarom hebben multiple sclerose patiënten immuun-aanvallen? '
Nu kunnen we dit realistisch benaderen. De hersenen zijn net als elk ander weefsel aangesloten op het perifere immuunsysteem door middel van meningeale lymfevaten, "zei Jonathan Kipnis, PhD, professor in de UVA Afdeling Neurowetenschappen en directeur van UVA's Center for Brain Immunologie en Glia (BIG).
"Het verandert volledig de manier waarop we de neuro-immuun interactie waarnemen.
We ervaarden het altijd als iets esoterisch, iets dat niet kan worden bestudeerd. Maar nu kunnen we realistische vragen stellen."
"Wij geloven dat bij elke neurologische immuun-ziekte, deze vaten een belangrijke rol moeten spelen", zei Kipnis.
"Moeilijk voor te stellen dat deze vaten niet zouden worden betrokken bij een [neurologische] immuunziekte."
Nieuwe ontdekking in het menselijk lichaam
Kevin Lee, PhD, voorzitter van de UVA Afdeling
Neurowetenschappen, beschreef in zijn reactie op de ontdekking door Kipnis 'lab: "De eerste keer dat deze jongens mij het basis resultaat lieten zien, zei ik:' Ze moeten de studieboeken gaan veranderen. ' Er is nooit een lymfestelsel voor het centrale zenuwstelsel geweest, en het was heel duidelijk dat uit de eerste observaties - en ze hebben veel studies gedaan sindsdien om de vaststelling te versterken - dat het fundamenteel zal gaan veranderen zoals de mensen kijken naar de centrale relatie van het zenuwstelsel tot het immuunsysteem. "
Zelfs Kipnis was aanvankelijk sceptisch. "Ik kon niet geloven dat er structuren in het lichaam waren, waar we ons niet bewust van zijn. Ik dacht dat het lichaam in kaart was gebracht", zei hij. "Ik dacht dat deze ontdekkingen eindigde, ergens rond het midden van de vorige eeuw. Maar blijkbaar dus niet."
De ontdekking werd mogelijk gemaakt door het werk van Antoine Louveau, PhD, een postdoctorale medestudent in Kipnis lab. De vaten werden gedetecteerd, nadat Louveau een methode ontwikkelde om de hersenvliezen van een muis - de membranen van de hersenen - te plaatsen op een enkele slide, zodat ze kunnen worden onderzocht als een geheel.
"Het was vrij gemakkelijk, eigenlijk," zei hij.
"Er was een trucje: We maakten de hersenvliezen binnen de schedel vast, zodat het weefsel is bevestigd in zijn fysiologische toestand, en dan ontleedden we het.
Als wij het andersom had gedaan, zou het niet hebben gewerkt.".
Na het opmerken vatachtige patronen in de verdeling van immuun cellen op zijn slides, testte hij lymfevaten en die waren er. Het onmogelijke was waar. Louveau herinnerde zich het moment: "Ik belde Jony [Kipnis] vanachter de microscoop en ik zei: 'Ik denk dat we iets hebben.' '
Over hoe deze lymfevaten bij de hersenen al die tijd onopgemerkt wisten te blijven; Kipnis beschreef hen als "zeer goed verborgen" en merkte op dat zij een belangrijk bloedvat volgen, onder in de sinussen, een gebied dat moeilijk is om in kaart te brengen.
"Het is zo dicht bij het bloedvat, dat je het gewoon mist," zei hij. "Als je niet weet wat je zoekt kijk je er gewoon overheen."
"Live-beeldvorming van deze vaten was van cruciaal belang om hun functie te tonen, en het zou niet mogelijk zijn zonder de samenwerking met Tajie Harris," merkt Kipnis op. Harris, een PhD, een assistent-professor van de neurowetenschappen en een lid van het BIG-centrum. Kipnis loofde ook de "fenomenale" chirurgische vaardigheden van Igor Smirnov. In het lab van Kipnis wiens werk van cruciaal belang was voor de beeldvorming van de studie.
Alzheimer, autisme, MS en verder
De onverwachte aanwezigheid van de lymfevaten roept een enorm aantal vragen op, die nog beantwoord moeten worden, zowel over de werking van de hersenen en de ziektes die deze krijgt.
Neem bijvoorbeeld de ziekte van Alzheimer. "In de ziekte van Alzheimer, zijn er ophopingen van grote brokken eiwitten in de hersenen," zei Kipnis. "We denken dat ze kunnen ophopen in de hersenen , omdat ze niet efficiënt worden verwijderd door deze vaten. " Hij merkte op dat de vaten er anders uitzien door leeftijd.
De rol die zij spelen in het ouder worden, is een andere weg om te onderzoeken. En er is een enorm scala aan andere neurologische aandoeningen , van autisme tot multiple sclerose, die moeten worden heroverwogen in het licht van de aanwezigheid van iets, wat in de wetenschap nog niet bestond.
De bevindingen zijn online door het prestigieuze tijdschrift Nature gepubliceerd, en zal verschijnen in een volgende gedrukte editie. Meer informatie: Structurele en functionele kenmerken van het centrale zenuwstelsel lymfevaten, DOI: 10.1038 / nature14432
Verstrekt door de Universiteit van Virginia"
Bron: http://medicalxpress.com/news/2015-06-link-brain-immune.html