Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

"Peet": Ja, ik ben binnen een half jaar letterlijk een ouwe kerel geworden
Hoi Peet (Hans en alle anderen),
Heel herkenbaar!
Ik ben nog bezig met mijn chronologische 'compilatie van problemen' zoals ze op mij van toepassing zijn, maar deze zomer is teveel gebeurd. Mag ik ook even?
[list:tvcfhc6m][*:tvcfhc6m]ik kan niet meer zonder rollator lopen (kan ik wel, maar dat is wel heel tricky!)[/*:m:tvcfhc6m][*:tvcfhc6m]ik krijg serieus last van spastische vingers:
een glas of een deurklink loslaten gaat niet zomaar meer. Sleutels of een zakdoek pakken bijna ondoenlijk, knopen dichtmaken heb ik eergisteren opgegeven (doet buurtzorg, mijn vrouw of mijn zoontje zelfs!)
je gulp open doen om je brandweerspuit tevoorschijn te halen voor een kleine boodschap gaat binnenkort ook tot problemen en overstromingen lijden (krijg hem nauwelijks snel genoeg 'uitgepakt' en mezelf 'schrapgezet')
typen wordt een probleem, net als stekkers in en uit het stopcontact doen[/*:m:tvcfhc6m][*:tvcfhc6m]mijn stem laat me steeds vaker in de steek...[/*:m:tvcfhc6m][/list:u:tvcfhc6m]
Waar gaat dit naar toe?...

Naar dit?



Dick

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

[color=#FF0000:3auhdj6i]Hoi Allemaal.[/color:3auhdj6i]

"dspier": [quote="Peet"
Hoi Peet (Hans en alle anderen),
Heel herkenbaar!
Ik ben nog bezig met mijn chronologische 'compilatie van problemen' zoals ze op mij van toepassing zijn, maar deze zomer is teveel gebeurd. Mag ik ook even? [color=#FF0000:3auhdj6i]Rustig aan kerel, neem je tijd[/color:3auhdj6i]
[list][*]ik kan niet meer zonder rollator lopen (kan ik wel, maar dat is wel heel tricky!)[*] ik krijg serieus last van spastische vingers:
een glas of een deurklink loslaten gaat niet zomaar meer. Sleutels of een zakdoek pakken bijna ondoenlijk, knopen dichtmaken heb ik eergisteren opgegeven (doet buurtzorg, mijn vrouw of mijn zoontje zelfs!)
je gulp open doen om je brandweerspuit tevoorschijn te halen voor een kleine boodschap gaat binnenkort ook tot problemen en overstromingen lijden (krijg hem nauwelijks snel genoeg 'uitgepakt' en mezelf 'schrapgezet')
[color=#FF0000:3auhdj6i]Mijn handen doen het nog wel maar de kracht is gewoon verdwenen. met een wat lastiger broek heb ook al een paar keer de hulp van mijn vrouw en zoon in moeten roepen.
afgelopen week had mijn vrouw dat lipje van de gulp zover omhoog getrokken dat ik hem niet meer open kreeg. ik was alleen thuis en moest echt nodig naar het toilet, ik ben zeker 5 minuten bezig geweest om die gulp los te krijgen en net tot ik op het punt kwam dat ik dacht, als je nu niet open gaat dan knip ik die hele broek aan flarden ging die gelukkig open. waarschijnlijk had ik een broekplasser geworden want knippen is er ook niet meer bij[/color:3auhdj6i]
typen wordt een probleem, [color=#FF0000:3auhdj6i]Dan verzin je maar wat anders want we kunnen niet zonder die scherpe opmerkingen van je[/color:3auhdj6i] net als stekkers in en uit het stopcontact doen[*] [color=#FF0000:3auhdj6i]Dit herken ik erg goed Ik heb zelfs moeite met het USB stekkertje van me telefoon. afgelopen weekend in het vakantiehuisje in Valkenburg moest de stekker van de lader in het contact, wat denk je kinderbeveiliging ik kreeg nooit van ze leven die stekker er in.[/color:3auhdj6i] mijn stem laat me steeds vaker in de steek... [color=#FF0000:3auhdj6i]ik ben nog steeds te verstaan zeggen ze alleen door de telefoon is het erg lastig.
Jij praat dus nog wel Dick want toen ik je ontmoeten had ik al erg veel moeite met je, om je te verstaan he[/color:3auhdj6i]
Waar gaat dit naar toe?...

Naar dit?
[color=#FF0000:3auhdj6i]hier zie ik ook alleen het woord, AFBEELDING[/color:3auhdj6i]


Dick[/quote:3auhdj6i]

[color=#FF0000:3auhdj6i]Gr, Peet[/color:3auhdj6i]

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Niet getreurd, het vergaat ons allemaal zo.Afhankelijk, Lam, Stom (stemloos). zo worden we horen, zien en zwijgen

Zwijgzame groetjes, Lia

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Nadat Dick op het congres zomaar even op de grond ging zitten, dacht ik even, zou die het zo erg vinden dat we afscheid moeten nemen
Maar het bleek dat het enigste houvast wat die op dat moment had los moest laten om mij de hand te schudden, de rollator, mijn schuld dus en aan mij heb je ook niet meer zoveel
maar ook ik krijg steeds meer problemen, afgelopen vrijdag ging ik even op de grond zitten bij de buitendeur om een tochtstrip te plaatsen, zelfs zoiets lulligs lukt niet meer dus ik hield het maar voor gezien. zolang ik zit gaat het wel, maar toen ik overeind wilden komen lukte mij dat niet, ik kan niet op me handen of armen steunen om me af te zetten. mijn benen doen het gelukkig nog wel goed.
ik was alleen thuis dus ik moest wat verzinnen ik kon moeilijk in de gang blijven zitten tot er eindelijk uren later iemand thuis zou komen.
toen heb ik me maar opgetrokken aan de cv radiateur in de hoop dat ik hem niet van de muur zou trekken, dat is goed gegaan maar ik was doodop.
Conclusie niet meer door je knieën

Ook merk ik goed dat de PRG operatie een behoorlijke aanslag op mijn uithoudingsvermogen is geweest. dat is daarna echt vele malen slechter geworden.
Misschien komt het nog maar tot nu toe heb ik spijt van de PRG. maar ik heb alleen nog maar ellende met dat ding meegemaakt.

Groetjes, peet.

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

De Woensdag.

Ik merk nu toch echt wel goed dat het steeds ietsje slechter gaat.
zo heb ik sinds kort thuishulp van Agathos voor de PRG-Sonde. gewoon omdat ik bang dat het weer mis gaat met dat pokkeding ja in een paar dagen tijd hebben er zeker 4 verschillende meiden aan me slangetje mogen zitten. ze zijn erg begripvol en professioneel.
en het praten gaat steeds ietsje slechter, zeker als ik net wakker ben, dan lijk ik wel een holbewoner
Ik loop al een aantal weken als ik moe word met een nekkraag, maar dan ook echt alleen als ik moe ben
Misschien dat ik dat moet veranderen vanmorgen ging ik even de hond uitlaten en normaal gesproken ben ik dan de enigste om die tijd, rond 8 uur. dus laat ik de hond meestal los lopen. dat kan makkelijk omdat het grootste gedeelte gras is bij ons aan de overkant. maar vanmorgen sta ik daar in me korte broek en shirt even snel de hond laten plassen, en dan komt er links in een keer een verre oude buurman aanlopen met zijn bulldozer (Merk onbekend?), dus ik wilde even snel onze Spijkie een Jack Russel bij ze halsband pakken want roepen heeft geen zin meer met mijn stem, maar daar was ik dus te laat mee want hij was al weg, maar het ergste was nog wel dat ik heel even was vergeten dat ik ALS heb en me nekspieren behoorlijk slap zijn geworden. ik viel dus en ik bleef vallen, wat ik ook probeerde ik kwam niet meer omhoog omdat mijn hoofd als het ware niet wilde. ik viel eerst met me knieën op de stoeprand, en als toetje mocht ik gras happen op de plek waar net onze Spijkie had gestaan bril scheef op me hoofd en een behoorlijke geknakte trots
Zegt die man nog rustgevend tegen mij, laat hem maar lopen want de mijne doet niks. echt heel erg duidelijk dat hij de Jack Russels niet kent, die kijken niet hoe groot een andere hond is, ze zijn gewoon allemaal even klein ik zei dan ook dat ik niet bang ben voor zijn hond maar voor de mijne
Na een kort praatje te hebben gemaakt en had uitgelegd dat ik niet zo vroeg dronken was maar ALS heb, schoot die man in eens heel erg in huilen uit. mijn eerste gedachte was, die heeft iemand gekend met ALS? maar nee, hij vond het gewoon erg voor mij omdat hij mij al jaren ziet lopen, en vaak aan auto`s had zien werken, hij kon het gewoon niet geloven. daar was ik het uiteraard mee eens dus ik vallen, hond die niet luistert, en hem troosten, zo begon mijn dag.

Gr, Peet

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Als mede eigenaar van een Jack Russell weet ik precies wat je bedoelt!

Zelfs al heb je nog wel een stem en staat er een leeuw of een olifant tegenover je dan meent dat rotjoekeltje nog dat hij de touwtjes wel even in handen kan nemen

Mooi verwoord en een aardige buur dat hij zo met je meeleeft.

Groetjes,
Dick

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

[b:5h0q5gtk]De dorpskermis is geariveerd even met ons grut naar de kermis.
Nog 1x proberen om een foto te schieten moet mijn laatste kans wel zijn dacht ik.[/b:5h0q5gtk]
[b:5h0q5gtk]Dat was het dus al want wat ik ook probeerde, ik kreeg niet de trekker over
Dus onze Nick heeft maar even een foto van me gemaakt.
Maar toch was het wel leuk.

Gr, Peet.[/b:5h0q5gtk]

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Dag Peet,

Je verklapt het zelf Peet anders hadden we gedacht hij komt met alle prijzen thuis . Ja het blijft een dubbel gevoel je geniet ervan dat je het nog met de familie kan doen en onderhand neem je beetje bij beetje afscheid van de dingen

Groetjes, Afien

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Dag Allemaal,

Vandaag was ik er klaar voor om eens weer lekker te gaan winkelen. Gisteren rustig aan gedaan en veel aan de beademing gezeten om uitgerust de kleding en schoenenzaak tegemoet te treden . We gingen nu bij uitzondering eens kijken in het plaatsje Onstwedde daar kun je kwaliteits schoenen krijgen en kleding die voor iedere vrouw goed bevalt, dus dat bespaard mij energie dacht ik. Zo gezegd zo gedaan met volle moed gaan we op pad en we nemen de toeristische route erheen dan heb je ook nog wat onderweg te zien . Bij de eerste schoenenwinkel vertelden wij, ik zoek lange laarzen en in de kleur donkerbruin. De winkel juffrouw gaat op zoek, maar echt veel keuze is er niet en ze bied korte laarsjes aan, nee zeiden we, ik wil bruine lange laarzen. Voor de tweede keer zei ze, ik heb wel lichtbruine laarzen en wederom zeiden we, nee ik wil donkerbruine lange laarzen. Ze gaat weer zoeken dat wordt moeilijk mevrouw wat dacht u van deze kleur, toen zei ik tegen haar, [b:1yllsz4o]nu zeg ik dit voor de derde keer mevrouw, ik zoek lange donkerbruine laarzen[/b:1yllsz4o] . Toen er echt niets bleek te zijn gingen we op zoek naar half lange bruine laarzen , die waren wel leuk maar ik bleef twijfelen, en bij twijfel niet doen zeg ik altijd, daar was die mevrouw het met mij eens. Ze heeft ons het nummer en type laars opgeschreven, mocht ik mij bedenken konden we even bellen en dan zette ze het voor ons even achteruit, dat was best aardig nadat ze mij in het begin toch een beetje irriteerde. De volgende winkel was niet zo veraf en om mijn man de moeite te besparen om de rolstoel weer in de auto te moeten zetten zei ik, we kunnen het wel even te voet ( ik uiteraard in de rolstoel) doen het is mooi weer zo gezegd zo gedaan. We stapten de kledingzaak binnen en vragen naar een specifiek merk en die hadden ze wel , de kleedkamer binnen met z’n tweeën en uitkleden maar, broekie uit broekie aan. Op een gegeven moment werd ik behoorlijk kortademig en ik raakte helemaal in paniek en klemde mijn man aan en zei, ik raak in paniek ik stik , rustig blijven zei mijn man rustig blijven. Maar goed ik werd alleen nog maar paniekeriger en die mevrouw zei doe maar rustig aan hoor. Ik sprong in mijn rolstoel en zei, ik moet naar buiten, frisse lucht doe dat maar rustig hoor terwijl ik de broek van de zaak nog aan had. Ik slingerde met de rolstoel slalom door de winkel; en snakte naar adem mijn man vervolgde mij uiteraard. Buiten aangekomen had ik de spurt er goed in en bazelde nog ik moet naar de auto, ik stik, ik stik want immers daar stond mijn beademingsmachine. Als een bulldozer scheurde ik met mijn rolstoel slingert over het kruispunt en mijn man zei pas op een auto’s maar het kon mij niets meer schelen ik zag niets meer alleen de gedachte ik moet naar de auto. Halverwege komt mijn man tot de ontdekking dat de sleutels in de winkel waren, onze jassen en mijn broek lagen er nog en ik jeuzelde half slap in de rolstoel ga terug, haal de sleutels maar mijn man twijfelde of hij mij alleen kon door laten rijden en hij besloot toch te gaan want zonder de autosleutels geen beademing.
Half slap voorovergebogen slingerend, in de rolstoel met de broek van de winkel om mijn kont met de labels er nog aan zonder schoenen slalommend naar de auto. Bij de auto aangekomen vloog ik omhoog, met mijn hoofd leunend tegen de auto en niet bij de beademing kunnen komen. Het leek wel uren voor mijn man er was, toen hij er was greep hij de beademingsmachine en op het fietspad kreeg ik mijn heerlijke levenslucht toegediend, wat een bevrijding was dat , even later ben ik in de auto gaan zitten om helemaal weer op verhaal te komen. Ja en toen zat ik dus nog met de broek van de winkel om mijn gat die mijn man terug moest brengen, ik heb hem uitgetrokken en hij heeft de broek terug gebracht en onze excuses aangeboden voor dit voorval, maar die verkoopster had er helemaal begrip voor zei ze. We hadden onze auto dus voor de schoenen winkel staan en ik zei tegen mijn man haal die laarzen maar voor mij op, de twijfel was ineens over, ik dacht het kan nu nog. Wat heeft deze middag mij nu opgeleverd, één broek, laarzen en de wijsheid de beademing meenemen zodat ik het in mijn ooghoek kan zien staan. Later kun je er wel om lachen want ik ben in mijn onderbroek blijven zitten totdat ik weer thuis was, het was mijn dagje wel. En dan denken veel mensen ook nog dat ik nooit wat beleef

Groetjes, Afien

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Och wijfie toch, wat zal jij je ellendig hebben gevoeld. ik leef echt heel erg met je mee
En dan heb je toch een beetje geluk dat je aan die kant van het land woont, hier hadden ze je in de winkelstraat al in je onderbroek gezet en bij twijfel nog veel erger ze zouden direct aan een nieuwe truc hebben gedacht, en de volgende dag hang je aan het raam en op opsporing verzocht

in je onderbroek met handboeien om aan je rolstoel, wedde dat je wereldberoemd word in heel Groningen
Maar dat gevoel wat jij beschrijft in zo pashokje, dat had ik als kind al. het zweet brak me echt iedere keer uit.

Groetjes, Peet

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Ach peet ik denk dat het wel mee was gevallen als ze me gezien hadden in die verleidelijke sexy lingerie , dan had ik vast een uurtje gratis mogen shopen

Groetjes, Afien

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Hoi Afien,
Prachtig verhaal en in een adem geschreven ook, zo lijkt het!

Van mij mag je er zo nog meer posten

Groetjes,
Dick

P.S. Hoe zitten je laarzen?

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Dag Dick,

Mijn laarzen zitten goed ik voel me weer het dametje.

Groetjes, Afien

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Hoi Afien,

Nou,t'is me wel een verhaal,grappig geschreven,maar zo grappig was het niet.....brrr,ik kreeg het er benauwd van.
Ik heb dat app.ook op m'n rug hangen....van de rolstoel uiteraard.altijd bij me.

Wat een gedoe zeg.ik had nog wel nwe.laarzen voor je......donkerbruin,met bont,niet lang,ik kan geen schoenen of laarzen meer aan,heb altijd hele dikke sokken aan.

Groetjes Willy

Re: Ik heb er de kracht niet meer voor, nu wel heel letterli

Hoi Afien,

Nou,t'is me wel een verhaal,grappig geschreven,maar zo grappig was het niet.....brrr,ik kreeg het er benauwd van.
Ik heb dat app.ook op m'n rug hangen....van de rolstoel uiteraard.altijd bij me.

Wat een gedoe zeg.ik had nog wel nwe.laarzen voor je......donkerbruin,met bont,niet lang,ik kan geen schoenen of laarzen meer aan,heb altijd hele dikke sokken aan.

Groetjes Willy