rondje ALS...

Altijd sterk en gezond en volop leven, toch deze dooddoener gekregen, je valt in een bodemloze put, ik klom eruit en zag voldoende nut, om vooral niet op te geven. Aanpassingen zat, dus ga gewoon door, met mezelf, en mn dierbaren, daar doe je het ook voor. Het is constant grenzen verleggen, hoelang is niet bekend, niemand kan dat zeggen. Je leeft met de dag, , met een lach en een traan, nu kleedt een ander je aan. Je kijkt naar wat was, wat is en bent bang voor wat gaat gebeuren, soms zwart wit, dan weer in kleuren. Je houdt vast aan wat je geboden wordt, doet je best, terwijl het aan kracht schort. Je droomt... Je kleinzoon komt met helium aan, opa als we dit nu eens op je peg aansluiten, kunnen we samen buiten spelen gaan. Hij is nog zo jong, ik wil hem meemaken....oud. Het idee alleen al, is wat mij benauwd. Opa mee naar buiten aan een draadje in de zon, kon deze droom maar waar zijn, als dat toch eens kon. Vroeg of laat zijn we allemaal de klos, met ALS iets eerder, opa is moe, lieverd, laat m nou maar los. Het voelbare draadje tussen jullie en mij zal altijd blijven bestaan....schrik wakker....schop onder mn eigen kont, ik heb nog reden genoeg om verder te gaan.