Re: Wereld ALS dag
Ik ben blij dat het ondanks het slechte weer een geslaagde dag was, en we hebben echt alles op alles gezet om er bij te zijn maar het heeft niet zo mogen zijn. je zou bijna aan een straf gaan denken.
De hele week ging al niet zo lekker, echt steeds meer neerwaarts voor mijn gevoel.
Al een tijdje zitten denken hoe we het vervoer gaan doen, gaan we met speciaal openbaar vervoer of? op een gegeven moment hebben we besloten om een auto te huren omdat ik een pokken hekel heb aan wachten en omrijden. zo gezegd zo gedaan, auto gehuurd en niet de goedkoopste maar ook niet de duurste, precies er tussenin
[b:haoqymsa]Daar staat die dan[/b:haoqymsa]
Klaar voor de trip. dachten we. nou ik de moed nog bij elkaar rapen want zoals ik al zei, het gaat niet echt lekker. Maar alles was geregeld, Marian en mijn broer en allebei onze zoons + 1 schoondochter want de andere kon helaas geen vrij krijgen. Auto voor de deur en ik met veel lef naar buiten, ik voel me totaal niet goed maar ik wilde zo graag. dus de rolstoel achter in die auto en toen ik eenmaal binnen stond werd het me echt teveel, maar nog even aankijken en me rust proberen te vinden. nog even de spullen in de auto om mij onderweg in leven te houden
4 zuurstofflessen, 2 beademingsmachines, slijm uitzuigmachine, Dit is toch te gek voor woorden
Mijn oudste zoon Dennie mijn broer en Marian rijden met mij, Dennie rijd. Me jongste zoon Nicky en onze schoondochter Chantal gaan wat later van huis.
Langzaam kwam de auto in beweging en vrijwel direct voelde ik al, dit word niks maar we waren nog maar net op weg dus nog even aankijken. ik voelde me niet alleen een ingeblikt sardientje maar ook een ongeleid projectiel en bij ieder kuiltje of putje in de weg waggelde ik alle kanten uit en werd me het laatste restje lucht wat ik had ontnomen dus al snel sloeg de paniek toe, na nog een paar pogingen heb ik besloten om toch niet te gaan, ik was echt heel erg bang dat ik onderweg te erg in paniek zou raken. het zweet brak me uit.
Dus we gingen weer terug en ik installeerde me weer achter me laptop. maar niet zoals altijd, ik was en voel me echt doodziek.
Maar zei Marian, die huurauto staat er nu toch dus gaan ik en Dennie toch naar de Efteling. het moest gewoon op deze dag.
Ik voelde me knap ellendig dus na een korte zit achter de laptop ging ik snel me bedje in, en snel op me linker zij omdat dit de enigste houding is die mij wat rust geeft.
Marian en Dennie gingen snel op weg. en na een paar uurtjes op bed en ik het idee had dat zij midden in het feestgeruis zouden zitten kreeg ik te horen te horen dat ze 12 kilometer voor de Efteling met pech staan met de huurauto. hoeveel pech kan je hebben he
ze zijn gaan bellen en en na uren wachten was daar de bergingswagen voor het verhuurbedrijf.
Al met al viel de dus voor iedereen bij ons de dag in duigen, juist de dag waarvan ik denk ik denk dat het wel eens de laatste leuke dag met ze alle zou kunnen zijn
We hebben het geprobeerd maar het heeft niet zo mogen zijn.
In de tussentijd is mijn gezondheid nog meer verslechterd en zit ik op dit moment op de huisarts te wachten. hoe lang of kort duurt dit nog?
Groetjes, Peet