Re: Euthanasie en rouwverwerking

Hallo Dick

Inderdaad een moeilijk onderwerp.
In de weken dat ik wachtte op de diagnose was ik erg veel met de dood bezig. Ik vermoedde dat ik ALS had.
Na de diagnose was mijn hoofd een chaos. Ik "moest" vanalles regelen en doen vóór ik dood zou gaan. Onder andere de euthanasievraag. Na 3 weken werd ik rustiger, een fase van acceptatie. Met mijn man heb ik regelmatig gesproken over wat we en dan vooral ik wel of niet wil. Maar ook voor hij moet achter mijn beslissingen staan. Soms hele confronterende gesprekken, gelukkig kunnen we dat samen goed, praten, lachen en huilen.
Ook in het centrum voor thuisbeademing werd me gevraagd hoe ver ik wil gaan. Ik heb dit duidelijk aangegeven.
Nu ik weer sneller achteruit ga hebben we een gesprek gehad met de huisarts. Nu gaan we een en ander op papier vastleggen wat wel of niet te doen in bepaalde situaties. Dit kan altijd veranderd worden, iedereen verlegt zijn grenzen dus is dit niet absoluut.

Het blijft een moeilijk item, maar voor ons is het goed hier duidelijk in te hebben. Het is ook weer een stuk acceptatie.
Maar ik blijf bij mijn motto: LEEF, LACH EN GENIET!

Groetjes,
Lia

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Hallo Wim

Hartelijk dank voor je bericht. Het is natuurlijk wel zo dat ik de beslissingen neem, maar ik denk dat het voor mijn man voor de verwerking van de hele ellende goed is dat we hier samen aan werken. Knap van je dat je hierin zo afwachtend kon blijven. Voor mijn man is dit heel moeilijk. Hij verliest nu voor de tweede keer zijn echtgenote wat het nog moeilijker maakt het te accepteren.
Van NVVE had ik wel gehoord maar nog niet naar de site gekeken. Ga hier zeker contact mee opnemen. Bedankt

Groetjes, Lia

Re: Euthanasie en rouwverwerking

"wim": Als je binnen een half jaar van een redelijk (normaal) funktionerend mens tot een "lappenpop" vergaat die uiteindelijk ook nog kunstmatig zuurstof moet worden toegedient om het leven te rekken is deze beslissing denk ik niet zo onwerkelijk meer.Hallo Wim,
Als het zo snel gaat heb je dan nog wel tijd om over dingen na te denken? Dat is verschrikkelijk snel gegaan.

Ik loop nu al een jaar rond met bulbaire klachten en verder (afkloppen) functioneer ik nog goed. Ik heb de diagnose ALS, maar dan wel een milde vorm. Ik dacht "[i:36lp1sle]wat is er mild aan ALS?[/i:36lp1sle]", maar als ik dit zo lees begrijp ik beter wat ze bedoelen.

Dank voor je verhaal,

Dick

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Ook voor ons is het een lastig onderwerp, maar zoals gezegd, niets staat vast. Eerdere beslissingen kunnen herroepen worden. Je verlegt je grenzen, zo blijkt in de praktijk. Bij ons is het nog moeilijker geworden, omdat mijn man ALS heeft en bij mij begin januari niet te genezen eierstokkanker werd vastgesteld. Nu is de vraag: wie overleeft wie...? We gaan er nog steeds vanuit dat mijn man als eerste zal gaan. Ik word namelijk nog behandeld. We hebben al heel vroeg in het ALS-proces een verklaring opgesteld en bij de huisarts in bewaring gegeven. Nu het spreken van mijn man moeilijker wordt, hebben we komende week een gesprek met een zogenaamde "scanarts". Zelf weet ik niet of ik voor euthanasie zou kunnen/willen kiezen, maar voor mijn man is het geruststellend te weten dat er met zijn wensen en grenzen rekening zal worden gehouden. Waar hij op dit moment nog erg mee zit, is het dilemma wel of geen thuisbeademing. Voor hem hoeft het niet zozeer, maar omdat ik nu zelf zo ziek ben, hoop ik hem toch nog wat langer bij me te houden. Hoewel hij in praktische zin niets voor me kan doen, ervaar ik het samenzijn wel als een enorme steun. Samen praten, samen huilen en samen lachen. Ik zou dat met niemand zo kunnen als met hem.
Veel sterkte allemaal!
Elly

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Hallo Elly
Bij het lezen van je bericht voelde ik me plots zo hulpeloos. Wat een ellende. Wat moet je hierop zeggen???
Ik wens jullie heel veel sterkte, geniet en lach veel, en huil op tijd samen.
Alle goeds,
Lia

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Zwaar onderwerp.
Ik heb altijd gezegd dat zodra ik in bepaalde situaties zou komen ik euthanasie wil. dat zeg ik al jaren voor ik ook maar wist wat ALS was.
Nu ik de diagnose ALS heb gekregen heb ik direct gezegd, ik wil euthanasie? Natuurlijk ga ik ook misschien wel mijn grenzen verleggen want iedere keer zie je nieuwe dingen waar je, je eigen aan vastklampt.
Maar ik wil volstrekt pijnloos overlijden en dat is ook iets wat ik de mensen om mij heen die ik kan vertrouwen op t hart drukt. Ik ben erg bang voor de dood en erg bang voor de pijn die mij te wachten staat.
Ik ga er zeker snel achteraan om het te regelen en uit te zoeken hoe zoiets in ze werk gaat?

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Hoi Peet,
Praat erover met je huisarts en vraag of die daar eventueel in mee kan gaan.
Laat de huisarts je adviseren in de volgende stap, want daar ben je uiteindelijk van afhankelijk.

Groetjes en sterkte,
Dick

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Beste Peet,

Inderdaad is je huisarts de spil in dit verhaal. Wij raden je zelfs aan van huisarts te veranderen als het bij hem/haar moeilijk wordt. Je moet je heel goed en vertrouwd voelen bij je huisarts. Wij hadden ieder een andere. Omdat mijn man zich niet goed voelde bij de zijne, is hij overgestapt naar mijn huisarts. Die heeft heel veel aandacht voor ons en daar is het onderwerp euthanasie geen probleem. Doordat we inmiddels ook een gesprek met een scen-arts hebben gehad, komt het hier goed als mijn man zo ver is. Wanneer dat zal zijn, is echter totaal nog niet duidelijk. Maar het idee dat het kan, geeft wel rust.
Veel sterkte!!!

Elly

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Zoals sommige van jullie al weten is onze huisarts hier thuis op bezoek geweest om te vragen hoe het ging. dit was zo 2 weken geleden dus kort na de diagnose.
ik heb direct gevraagd of hij achter euthanasie staat? en dat staat hij gelukkig.
je moet dat wel ruim zien want het zijn natuurlijk dokters en die doen wel iets tegen hun gevoel in, het leven beëindigen in plaats van redden. maar hij gaat er in mee.

volgende week gaan we wat op papier zetten zei hij. ik wil dit gewoon zo snel mogelijk hebben geregeld zodat ik daar niet meer aan hoeft te denken tot het zover is.
De dokter heeft mij uitgelegd hoe zo euthanasie in ze werking gaat. maar ik had het idee dat hij daar niet graag over praten. dus ik ben nog steeds erg nieuwsgierig hoe je einde is met euthanasie? Is het inderdaad menswaardige?

Ik begrijp dat ik nogal wat vraag en misschien wel hele erger beelden boven haal bij bepaalde mensen die dit al hebben meegemaakt. Maar het houd mij gewoon erg bezig omdat ik echt heel erg bang ben voor het moment zelf. Dus sorry.

Groetjes, Peet.

Re: Euthanasie en rouwverwerking

Wim heel erg bedankt voor dit antwoord. dat moet niet makkelijk voor je zijn.
Niemand kan natuurlijk vertellen wat je voelt met euthanasie omdat niemand het ooit na heeft kunnen vertellen. en dat beangstig mij vreselijk!
Ik ben gewoon erg bang om te stikken of dat je misschien wel heel veel pijn hebt terwijl je het misschien niet meer duidelijk kan maken door de ziekte of de spuit. wie zal het zeggen, maar volgens mij altijd nog beter dan het perspectief.
dat zijn gewoon de dingen die door mijn hoofd spoken.

maar nu even wat vrolijks Vanaf het begin heb ik het idee dat ik je ken als ik je foto zie. heb jij dat misschien ook?
Ik heb het wel vaak hoor want ik zag erg veel gezichten met mijn werk en slecht in onthouden.

Groeten, Peet.