Re: Radiologisch Peg-Sonde plaatsen
Hoi allemaal.
[b:3m1dqxlt]VOOR IEDEREEN DIE DIT NOG MOET DOEN, DIT VERHAAL IS HEEL PERSOONLIJK EN HOEFT NIET OP JOU TE SLAAN. IK KAN WAT DIT SOORT DINGEN BETREFT GEWOON NIKS AAN ME LICHAAM HEBBEN[/b:3m1dqxlt]
Even tussen mijn verhaal door, ondanks mijn persoonlijke slechte ervaring met de plaatsing van de PRG niks dan lof voor het UMC Utrecht! Het personeel van C3 oost, ik zal er enkele van noemen, Susanne, Mieke, Janneke, Joke, Michelle, er werkte ook een paar mannen maar door een storing in mijn hersenstam kan ik daar geen namen van onthouden
maar even zonde dollen, ze waren echt allemaal stuk voor stuk heel erg aardig, ze namen de tijd voor je, ze deden hun werk meer dan goed vond ik. Ook de dokters tot de chirurgen toe zijn bij mij geweest om me gerust te stellen en tot op het kleinste detail uit te leggen wat er ging gebeuren. Sterke nog, zelfs zij zaten een traantje weg te pinken bij het aanzien van mijn verdriet. Dat is medeleven vind ik. Maar ook dat kon mij niet echt geruststellen
Dag 1 dinsdag. Met trillende benen arriveerde ik samen met mijn vrouw en oudste zoon op de afdeling. Mieke de opnamen verpleegster ontving ons en leiden mij naar kamer 6. Daar lag ik met nog een man en een vrouw.
Die man had wat problemen die niks met ALS van doen hebben, maar die vrouw wel, ze wist pas sinds vorige week woensdag dat ze ALS heeft. ze sprak met mij via haar ipad want ze kon totaal niet meer spreken, ik kreeg echt een brok in me keel als ik haar aankeek
gewoon niet normaal meer. Gelukkig kon ze nog wel goed lopen en haar handen bewegen en is ze heel erg optimistisch. Volgende week Dinsdag krijgt zij een Pech-Sonde.
Maar weer even over mij
Bijna ieder uur kwam er wel iemand naar mij toe om te vragen hoe het met mij ging en om mijn angst weg te nemen, tevergeefs
En hoe dichter ik bij de woensdag kwam hoe nerveuze ik werd. Heel raar maar door de spanning heb ik wel goed geslapen die nacht. Maar om 7:45 uur werden wij gewekt en werd mij verteld dat ik vanaf 8 uur nuchter moest blijven dus dat ik beter nog even snel wat kan eten
Ik en eten als ik net wakker ben gaat niet lukken dus heb ik t maar op koffie en vla gehouden.
En toen was het wachten tot 14:00 uur want dan zou ik worden geopereerd.
Word morgen vervolgd want de batterij is leeg en me prg begint op te spelen.
We moeten de spanning een beetje opbouwen
[b:3m1dqxlt]En we gaan weer verder
[/b:3m1dqxlt]
ik weet het, het is niet goed dat roken maar hoe dichter ik bij het uur uur kwam hoe meer ik naar buiten liep om te roken. ik heb vaak met een scheel oog naar de parkeergarage staan te kijken om de benen te nemen
maar ik ben gebleven.
Uiteindelijk werd het 13:15 uur, 3 kwartier voor ik geopereerd zou worden. de zaalarts kwam mij nog even halen voor een kort gesprekje. dus ik samen met mijn vrouw achter hem aan de spreekkamer in en daar stak hij van wal met de vraag, [i:3m1dqxlt]ik vind het niet leuk maar ik moet dit vragen omdat blijkt dat de koolstofmonoxide te hoog is in u bloed, wat als er spraken is van een hartstilstand, moet er dan gereanimeerd worden?[/i:3m1dqxlt] nee zei ik direct voluit! want dan ben ik van al die pokken ellende af.
Maar de dokter zei wel dat het verstandig is omdat dat alleen te besluiten als het duidelijk zou zijn dat ik als een kasplantje wakker zou worden. natuurlijk is dat zo want ik heb nog zat doelen die ik wil bereiken, zoals het vinden van een medicijn, dus ik heb snel mijn besluit versoepeld
ook zei hij dat de hoge concentratie koolstofmonoxide de reden is dat ze mij geen zwaar roesje kunnen geven, dat zou ik waarschijnlijk niet overleven. Kijk ben je er nou veel slechter aan toe dan gooi je het op een akkoordje met zo dokter want mooier kan je niet aan je einde komen denk ik. maar ik begrijp hem wel
Dus na wat tranen en erg veel verdriet weer terug naar de zaal waar ik vrijwel direct werd opgehaald door de transport verplegers die mij naar de operatiekamer brachten. een hele delegatie zoals, natuurlijk mijn zoons en schoondochters, mijn broer, en wat verpleegsters en de mede patiënten deden mij uitgeleidden
mijn vrouw ging mee naar de operatieafdeling.
ik zal echt volledig eerlijk zijn, ik was weer volledig in paniek en dacht echt dat ik niet meer uit die deur zou komen:cry: maar zei de chirurg, u bent zo weer op u kamer. na wat uitleg rondom mij en tegen mij kwam hij met dat verrekte slangetje aan wat me neus in moest
na eerst wat spul door me neus te hebben gejaagd kwam direct dat slangetje, en net toen hij zei, hij zit bijna trok ik het niet meer en rukte het slangetje er weer uit
toen werd er versterking bij geroepen om mijn armen en handen en schouders, oftewel Peet goed vast te houden
Nou toen begon het feest pas echt
Slangetje ging toen wel sneller naar binnen dan de eerste keer, maar volgens mij kreeg ik ook meteen een extra shotje, Peet doe je ogen maar dicht
maar dat was van korte duur want daar kwam een zeer belangrijke vraag aan mij, Meneer Veenstra als u wat voelt moet u het maar even aangeven
maar op de plek des onheils had ik al wat spuitjes gekregen dus verwachten ik niet wat te voelen, ik voelde letterlijk hem die snee maken, nou toen was mijn paniek natuurlijk compleet
maar na wat gil partijen van, STOP ik voel het echt, ik heb pijn
was ik direct weer onder zeil en werd weer wakker toen hij zei, Zo die zit. Deze ervaring is erg persoonlijk en komt waarschijnlijk door mijzelf.het heeft dan ook iets langer geduurd dan de normale 20 minuten volgens hun, 1/5 uur.
daarop werd ik terug gebracht naar de zaal en ging de volgende fase van ellende in.
De nacht van Woensdag op Donderdag heb ik de hele nacht zitten spoken, wat had ik een pijn en wat voelde ik me zielig
ik heb de hele nacht op het randje van het bed gezeten en ik denk dat de verpleegsters wel zo 10x bij mij zijn geweest, ik heb dan ook iedere aflossing van hun diensten meegemaakt. ik heb verschillende keren een pijnstillende zetpil gekregen waarop de zuster zei, en nu proberen te slapen. ondanks alle pijn kon ik het toen toch niet laten om te zeggen, iemand die mij zo snel heeft genomen spreek ik niet tegen, respect
maar ook die paracetamol zetpillen hielpen niks. er is toen ook nog een nachtdokter opgeroepen die bij mij kwam en zei, ik zou u graag wat morfine geven maar iemand met ALS mag dat niet hebben
dus kreeg ik nog maar een extra zetpil Diclovinack. dat hielp een beetje had ik het idee.
na het trouw innemen, of beter gezegd, het toelaten van zetpillen voelde ik me in de loop van Donderdag steeds een beetje beter. maar zei die zuster toen, waarom zit die sonde nog in u neus want normaal verwijderen ze die direct na de operatie? weet ik niet zuster Joker. toen mocht ik hem er van haar zelf uitrekken. en dan merk je pas goed hoe diep hij zit, ik bleef trekken
en ik voelde in tegenstelling met het plaatsen praktische niks.
en wat had ik trek in wat drinken
maar dat was 2x 24 uur verboden.
maar uiteindelijk kreeg ik gisterochtend dan mijn eerste bakkie thee. ik ben totaal geen theedrinker maar voor dit bakkie had ik een moord kunnen plegen, wat had ik een dorst
maar dat hoort er nou eenmaal bij.
de nacht van Donderdag op Vrijdag heb ik best wel redelijk geslapen. vrijdag mijn eerste sneetjes brood zonder korst want het moest licht verteerbaar zijn, en 4 kuipjes boter om het weg te werken
maar wat was dat lekker
daarna nog even bezoek van de zaalarts en toen het verlossende woord, [i:3m1dqxlt]u mag van mij naar huis[/i:3m1dqxlt]
alles zag er goed uit rondom de PRG en ook ikzelf had weer aardig wat praatjes.
Zuster Joker die mijn PRG al een paar keer had gespoeld zou even aan mijn vrouw uitleggen hoe dit ging zodat ze het thuis over kan nemen. dat is voor mijn vrouw niet zo probleem want die heeft in de zorg gewerkt in het verleden. Zuster Joker deed dat spoelen best wel rustig en met belijd, maar tussendoor kwam er voor mij een onbekende verpleegster ook nog even spoelen en die jaagde zonder pardon die hele spuit binnen een fractie van een seconden me maag in. daar schok ik wel even van maar ik heb me mond maar gehouden
Eindelijk weer thuis.
ik heb redelijk geslapen en praktische geen pijn. mits ik niet de neiging krijg om op me buik te gaan liggen. dat is een paar keer gebeurd en dan word je wel wakker
vanmorgen mijn vrouw spoelen en toen zag ze dat het een beetje had gebloed. waarop zij de afdeling even heeft gebeld maar dat gebeurd wel vaker en meestal door verkeerd liggen. verder vandaag ook geen last gehad.
Conclusie tot nu toe. MIJN EIGEN MENING
Een vervelende operatie. maar welke is dat niet.
Dat slangetje waar veel mensen zich zorgen om maken valt eigenlijk wel mee. maar niet iets om, om de paar weken te moeten doen wat wel moet als je geen PRG laat plaatsen.
het is mijn angst wat het moeilijk maakte.
Nu 2/5 dag na de operatie voel ik me goed en steeds beter
maar ikzelf heb de PRG nog niet gezien, ik durf er nog niet naar te kijken
ze zeggen dat het went, daar ben ik nog niet van overtuigt
[quote:3m1dqxlt]Peet
Vraagje: straalt jouw buik nu ook een groene gloed uit als je 's nachts naar de WC gaat?
Dick[/quote:3m1dqxlt]
Nou Dick ik ben net geweest en dat wel bij daglicht, dan word dat probleem opgelost met geurstoffen omdat je dan die groene gloed niet waar kan nemen, dat werkt
Ik hoop dat ik niet al te ontmoedigend klink want ik ben er zeker wel van overtuigt dat dit een goeie oplossing is als je geen Pech-Sonde wil via je keel.
En wat ik in het begin al zei, Mijn ervaring met de verpleging en de dokters van de afgelopen week in het AZU zijn echt geweldig
en dat zeg ik normaal niet zo snel
Groetjes, Peet.
Ik ben er weer